Hayırlı sabahlar kızlar. İçimi dökmeye cok ihtiyacım var. Biraz uzun olacak hakkınızı helal edin.
Esimin ailesiyle gecen yıl tanıştım ve ardindan isteme söz oldu. Ve nikahı o nişanlılık donemini adam akıllı yaşayamadan yaptığım için çok pişmanım. Çünkü nişanlılık karşı tarafı ve ailesini tanimak icindir bense nişanlılığın dördüncü ayinda resmi nikah yapmak gibi bir hataya düştüm. İnanin nikah olmasa bitirmek o kadar zor olmazdi.
Kizlar esimin ailesi ilk tanısmada 6-7 saatlik yoldan gelmislerdi. O gün ne kadar heyecanli ve mutluydum size anlatamam. Cesit cesit yemekler böyle güzelce giyindim filan. İcim icime sigmiyordu.Geldiler ki herkes mutsuz yüzüme bakmiyor benimle konusulmuyor bile. Kaynana desen surat beş karis. Geçen konu acmistim kaynanalik yapmak hakkinda. Küçük gorumceler bana dedi ki yengeme kaynanalik yapamamis sana yapacakmis. Ben böyle olacağını bilsem esimi ne kadar sevsem de o zamandan def ederdim basimdan. Ki ayrildim da ama esim birakmadi.
Düğüne bir ay var ve esim de yanimda olmadığı icin işinden dolayi, her seyi kendim hallediyorun dugun karti gelinlik vs. Bunlar da uzakta zaten köylüler. Beni kaynanam bir aydır aramiyor. Kızım nasılsın ne yaptin bir ihtiyacın var mi demiyor. Bir düğün sevinci yok. Bana zerre kadar deger vermiyor. Hicbir seye karismiyor bu iyi bir sey fakat insan, gelinim dedigi ogluna es olarak aldığı gelini neden bu kadar dışlar. Bir ay önce filan ailesi böyle olduğu icin ayrilmaya kalktim. Kayinbabam aradi etti. Kaynanam hic aramadi. Bi aradiginda ben telefonla konuşmayı sevmiyorum vıcık vıcık sevmiyorum o yüzden filan dedi ama eşimi iki üç günde bir mutlaka arar hal.hatir sorar. Okuma yazması yok okula hic gitmemis ama telefon kullanbilen biri. Oğlunu arar eder bana neden böyle telefonla konuşmayı birilerini aramayi sevmezmiş bir de?
Bulunduğum sehre nisanlilik doneminde sadece bir kez geldiler bir yılda. Geldiklerinde kadin hep mutsuz yaptığım yemekten tatlidan gıdım gıdım yiyor hep böyle bi burnu havada gibi. Geldiğinde isterdim ki şöyle bir gelin kizim desin sevsin biraz benle otursun konuşsun tatlı dilli olsun güler yüzlü olsun ama o hep soğuk donuk ve burnu havada gibi. Ama inanin biz mega kentli olmamiza ragmen onlar köy insani olmasina ragmen onun yaptığını zerre yapmadik çünkü ne ben ne ailem icimizde kötülük yok. Kizlar bir de cicim ayları bunlar ve ailesi özellikle annesi simdiden böyle bakar misiniz. Ailesinde hiçbir kimse beni yeni gelin diye sevip saymıyor. Hele bir elti var dusman basina. Söz oldu gelmedi kinaya da gelmeyecekmis hayırlı olsun bile demedi tanışmaya gittiğimde ters ters bakmalar filan.
Kizlar ben nasıl biyere düştüm bilmiyorum. Yoksa ben mi çok abartiyorum sizce? Bunlar normal ve olası şeyler mi? Esimle de sürekli sürekli tartışıyoruz. Düğüne de cok az kaldi ben napicam düşün düşün en sonunda delircem. Düğünden bir iki yil sonra esimle kendi evimize gecicez ikimizin ailesinde de uzakta yasiycaz ama senede birkac kez görmek zorunda kalicam. Onlari düşününce mideme kramplar giriyor sıkıntıdan. Düğünden sonra da kendi evimize geçene kadar kendi ailemle yasiycam. Ama inanin sanki cok büyük bir hata yapıyor gibi hissediyorum. Çok uzun oldu kusura bakmayin ama dertlesmeye çok ihtiyacım var.