Tabikide. Ben yemek yerken o çocukla ilgileniyor. Oynuyor oyalıyor. Eşim gerçekten çok merhametli ve vicdanlı yani bana herşeyi yüklemiyor. Ama işte onlarin burda olması benim yeni bebegimle onlara hizmet etmem çok yoruyor beni. Zaten çocuk durmuyor. Stres yapıyorum. Çocuk her agladiginda gazı var, çocuk uyumak istemiyor zorla uyutuyosun, aç bu çocuk, biryri ağlıyor ki uyumuyor. Bir sürü söylentileri var. Sanki ben anne değilim o duygu bana yüklenmemiş. O benden çıktı yani anlıyorum ben neyinin oldugunu.. zaten 40 gün boyunca annem yanımdaydı. Bebeğimle yalnız vakit geciremedim. Annelik nasıl tam çözemedim yani. Ağlayınca ne yapacagimi bilmem gerekiyor. Annem varken hep o yönlendiriyordu beni ve doğru yapıyordu da. Ondan öğrendim herşeyi. Ama tek başıma birşey olduğunda ben müdahale etmek istiyorum sürekli soylenilmesini istemiyorum. Havalar soğudu ama insan çöp atmaya bile çıkmak istiyor hava almak istiyorum. Bebeğimi evde bırakıp bunu yapmak istemiyorum onunla dışarı çıkmak istiyorum onunda buna ihtiyacı var bence temiz hava almak. Sürekli söylentileri var. Olmaz hastalanır. Çocuğun boğazına süt kaçıyor öksürüyor ya da hapsiriyor hasta bu çocuk. Yani oğlumla başbaşa olmak istiyorum. Bu benim en doğal hakkim.