İlk evlendiğimde 18 yaşındaydım kaçarak evlendim kayınvalidemle yaşamak zorunda kaldım kayınvalide kayınpeder bekar kaynım vardı hep birlikte yaşamaya başladık birtanede görümcem vardı evliydi ama hergün gelir ortalığı karıştırır giderdi sonra ilk bebeğim oldu doğum yaptım evdeki sorunlar büyüyordu kayınvalidem kocası ile tartışıp bana surat asıyordu anlam veremiyordum neyse doğum yaptım kızlar bebeğim dünyaya geldi sonra kendi kendime dedim madem bu şekil gidecek herşey gir işe çalış kocamı aldım karşıma ben bu evde yaşamak istemiyorum ayrı eve çıkalım dedim oda istiyordu maddi durumlar yüzünden kendine güvenemiyordu neyse ben bir iş bulup çalışmaya başladım bebeğe kayınvalidem bakıyor o ara bütün beyaz eşyamı aldım kimseye söylemeden ilk krizde çıkıp gideceğiz evden derken kriz oldu tabi kavga ettim ben görümcemle hadi bana eyvallah dedim aldım çocuğumu kocamı ev tuttuk çalışmıyorum ben eşimde işsiz kaldı farklı bir muhite taşındığımız için sonra buldu iş girdi bende kendime evde yapabileceğim şeyler buldum eve iş aldım hep çalıştım günlük 1 saat uykuyla akşam ettim eşim evdeyken bana uygun işlere gittim kayınvalidemler gelip benden özürdilediler benim yakınıma taşındılar aradaki herşey düzeldi maddi durumuda düzelttik çok şükür şimdi ikinci bebeğim oldu ben hala çalışıyorum evde ve asla eşimden tek kuruş almadım bu zamana kadar kendi harçlığımı kendim çıkardım kaynım bekar kayınvalidem diyorki inşallah diğer gelinimde senin gibi olur bunun ne demek olduğunu anlayan bilir siz herşeyden güçlüsünüz ben yaptıysam sizde yaparsınız kimsenin esareti altında yaşamak zorunda değilsiniz herşeyi eşlerinizden beklemeyin siz elinizi taşın altına koyun gerisi gelecek kendi düzeninizi kurun kurunki ne kadar güçlü kadınlar olduğunuzu gösterin herkese ben çok güçlüyüm bu dünyada hiç birşey beni yıkamaz sevdiklerimin acısından başka allahım yaşatmasın ❤️