Seni çok iyi anlıyorum. Yorumlarda ki bir çok kişiyi de hiç anlamıyorum !
Eşimle evlenmeyi kabul ettiğimde üniyi kazanmış henüz başlamamıştı. Kalbinde Allah korkusu olduğu,cami ehli orucu namazı sohbet ehli olduğu için kabul etmiştim onla evliliği. Şu an camiye ve sohbetr gitmez, namazı da kaçırdığını düşünüyorum çoğu kez. Bundan sebep bile huzursuzluk oluyor evimizde ve olmalı da. 3 erkek çocuğum var. Onlar benle nereye kadar camiye yada sohbete gidecek. Onları babanın eğitmesi lazım. Cehenneme odun yetiştirmek için sürünmedim ben tüp bebek kapılarında.
Burdaki bir çok kişi doğru kocanın günahı bize yazılmıyor ,peki ya evlatların ? Ebeveynler evlatların en büyük örneği. Etkinlik olsun kendisini geliştirmek için kurslar olsun bunlar için paralıyoruz kendimizi ve gerekirse kendimizden kısıyoruz maddi manevi. Yeterli yavrularımız donanımlı olsun. Ki elbette bunu bende çok isterim. Ama hiç kimsede o telaş yok. Çocuklarımız dibi bütün olsun,Allah'ın emirlerini yerine getirsin diye. Bu nedenle eşimin kararı olamaz namaz yada oruç. Allah'ın emirlerini yaşayacak ve örnek olacak..