Hayattayken babam evin içinde her karşılaşmamızda yanaklarımı tutar burnumu öperdi. Sarılmazdı, genç kızız diye öyle sırnaşık davranmazdı ama o çalışmaktan nasırlaşmış sigara kokan elleri daima yanaklarımızda, saçlarımızda gezerdi. Kafası estikçe anneme kırmızı, bize beyaz güller alır getirirdi 5 kızı var.
Şimdi Rabbim hayırlı afiyetli uzun ömürler versin annemde hissediyorum en yoğun sevgiyi. Bizi sarıp sarmalayarak değil de ayaklarımız üzerinde sapasağlam duralım diye sert büyüttüğü için eskiden çok anlamazdım. Ben ölürsem hepiniz tek başınıza sağ kalın diyerek büyüttüğü için babamın bizi daha çok sevdiğini sanırdım ama ikisi de farklı ama çok yoğun şekilde seviyormuş, şimdi anladım.
Kardeşlerim de sever, özellikle benim büyüğüm olan ablam hepsinden ayrı sever. Yoğun hissederim.
Eşimin de maşallah ve elhamdülillah beni, benim onu sevdiğimden daha çok sevdiğini düşünüyorum çünkü dile getirmese de hissettiriyor. Sevgi dillerimiz farklı ve çözene kadar canım çıktı ama artık biliyorum.
Arkadaşım yok, tek arkadaşım ablam.