Ayy geçekten aynı durumdaymışız canım. Bizde de kaynana bizimle gelmek isterdi. 1 aylık bebeğimi uzak bi hastaneye götürücektik, "ben de geleyim mi" dedi. Gelme desem kavga çıkaracak diye "sen bilirsin" dedim. Ama Kayınvalidem biraz yürüse hemen yorulan, tansiyonu şekeri ufacık şeyde çıkan bi insan. Biliyorum dayanamayacaktı o kadar uzağa gitmeye ama boşverdim. Bi yandan sinirim de bozuldu. Çünkü eşim, ben ve bebeğim bi türlü aile olamıyorduk onlar yüzünden. Kendisi hastaneye gelip de ne yapacak sanki. Sonra taksiyle gittik. Dönüşte yine taksi bekliyoruz, tutturdu toplu taşımayla gidelim eve diye. O zamanlar da korona var. Toplu taşımalar tıklım tıklım. Bebeğim 1 aylık daha. Hastalık kapabilirdi. Bi de kendisi de dayanamayacak biliyorum. "Yok taksiyle gidelim" dedim. Sonrasında bu olay için, benim hakkımda görümcemle konuşurken demesin mi "oğlumun parasını harcıyor" diye. Gel de sinir olma. Neyse evi ayırdık da çok şükür her şey düzeldi. Aramız da düzeldi. Uzak kalmak en iyisi valla. Uzak kalınca hadlerini aşamıyorlar.