Ananemin nazardan 15 çocuğu sarışın mavi gözlü billur gibi porselen gibi bebekler (en küçüğü 1 aylık en büyüğü 3 yaşında) ağlayarak çatlayarak öldü. Annem 16. Evlat olmasına rağmen en büyükleridir. Ağa çocuğu oldukları için tüm köy görmeye gelirmiş.
Boşuna hadisi şerifler yok.
“Nazar haktır, kader ile yarışan bir şey olsaydı, nazar değme işi yarışıp onu geçerdi (kaderi değiştirirdi).” (Müslim, Selâm: 42; İbni Mâce, Tıb: 3)
“Göz değmesi haktır. Deveyi kazana, insanı da kabre girdirir.” [Keşfü’l-Hafâ, 2: 76 (Ebû Naim’den naklen)
Ben de arkadaşlarım telefondan resim isteyince tek atımlık atıyorum ve maşallah demeden bakmayın diyorum. Gözün ilk değdiği an önemli çünkü. Ayette de sabittir.
Tek atımlık atmamın nedenini anlayamayacak bir arkadaşım yok elhamdülillah. Nazardan çok kayıp verdik biz, göz göre göre umursamazlık benim için ahmaklık olurdu.
Herkes kendi çocuğundan mesuldür, siz böyle düşünüyorsunuz diye kendi bildiğinden şaşacak değil.
Ayrıca hiç atmayabilirdi de. Başkasına göstermenizden veya kazara başkasının görmesinden çekinmiş olabilir.
Bir de ben bir çocuk onda yok tutumunu yanlış buluyorum. Başkasının çocuğu adı üstünde başkasının. Herkesin çocuğu kendine. Ölecek olsa bir senin çocuğun ölmedi mi diyeceğiz?