Bence gerektiği ölçüde olmalı diyorum... Oğlum evet bu dünyada en kıymetlim mümkün oldukça her şeyi almaya çalışıyorum ama bazende hayır demeyi biliyorum. Param yanımda olsa dahi paramız az kaldı diyorum. Amacım doyumsuz bir çocuk olmasın elindeki ile memnun kalabilsin. 3 yaşına kadar o kadar abartmışım ki kıyafetler,oyuncaklar vs vs şuan hiçbirinin yüzüne bile bakmıyor. Çalisiyorum dedim vicdan yaptım sabahtan akşama kadar oğlum beni özlüyor dedim her eve geldiğimde onu mutlu etmek için birşeyler almıştım. 1 yıldır ise artık gerçekten gerekiyorsa alıyorum ya da verimli vakit geçirebilsin diye. Maaşlarimizdan kalan parayı evet birikim yapıyorum ama bu birikim de zaten evlatlarımız için değil mi bence onlar için... Hiç bir şey almıyorum olarak algilamayin beni yanlış lütfen. 1 yıl ıvır zıvır oyuncak almadım ama birkaç ay önce 8-9 bin verip akülü araba aldım çok daha güzel vakit geçiriyor hem arkadaşları ile sosyalleşti hem el kol kas becerisine faydası oldu hemde gerçekten istemiş olduğu bir şeyi aldım. Eskiden sırf alınsın diye diretiyordu istiyordu kıymeti yoktu 1 2 hafta oynuyordu sonra bitiyordu ama şuan gerçekten istiyorsa dile getiriyor doyumsuzluğu bitti ve bunu bildiğimiz için gerçekten istemiş olduğu şeyleri bizde alıyoruz. Biz fazla yüz vermiştik her dediği oluyordu olmadığında da bağırıyordu asla dinlemiyordu amacımız bu doyumsuzluğu gidermekti şükür başarabildik. Her şeyimiz onlar için Rabbim acılarını göstermesin