Gerçekten çok bunaldım. 35 haftalık hamileyim 2 yaşında kızım var. Hamileliğim zor geçiyor. Daha geçen gün hastanede yattım. Dışarı çıkmıyorum sıcak diye. Çıksam kızım sağ olsun peşinde perişan ediyor beni. Eşime akşam geldiğinde biraz da sen bak ben çıkayım desem beraber çıkalım diyor ama ben yalnız çıkmak istiyorum. Gideceğim yer de yok yani Bi markete falan giderim en Fazla. Ne bileyim evin önünde park var orda otururum arkadaşlarımla sohbet ederim ama yok. Hep beraber çıkalım diyor. Çocukla çıkınca inanın burnumdan geliyor. Çıkmasam daha iyi deyip evde kalıyorum. Sonra diyorum aman boş ver otur evde nolur nolmaz. Eşim de öyle çıkan gezen biri değil. Bu hafta full izinli. Fındık izni almıştı. Ben perşembe hastaneden çıktım eve geldim duş aldım bana ne yicez diye sordu. Yaptım kolay bir şeyler. Ev berbat durumda. Biraz dinlendim. Eşim ben dışarı çıkıp hava alayım ya dedi. Bunalmış, başka zaman fırsatı olmazmış. Sadece 2 gün çocuğu idare etmek zorunda kaldı o da bir gece günler de yarım yarım hep. Onu da anlıyorum, çık gez istediğin yere git dedim. Biraz havan değişsin dedim. Ben bu imkanı ona sunarken onun her zaman beraber çıkalım demesi beni dlei ediyor. Sağ olsun evde çok yardımcı bana ama işte. Ne bileyim ben de sıkılıyorum artık kaç aydır evdeyim. Doğum olunca zaten hiç çıkamayacağım.