Benzer şeyleri ben de yaşadım. Ne zamanki bebeğim büyüyüp tepkiler vermeye başladı, eşim daha çok bağlandı kızımıza. Bu arada ben de konuştum onunla birkaç kez. Benim hayatım bu kadar değişirken senin kaldığı yerden devam etmen sinirimi bozuyor dedim. Ben tuvalete bile giremiyorum gördüğüm tek yetişkin annem, o maçlara devam ediyor bir de üstüne hastalanıp geliyordu. Gözleriyle görünce anladı beni. Bebeğimizle daha çok vakit geçirmeye başlayınca sorumluluk da almaya başladı daha fazla. Yani bizde geçti çok şükür, size de tavsiyem eşinize mümkün olduğunca sorumluluk verin. Bebek bakımına dahil edin ve sakin bir şekilde konuşun. Öfkeyle değil. Annelik bir ağlama sesiyle geliyor ama babalık öğreniliyor, ona zaman tanıyın.