Biz 6 kardeşiz, 2+2+2 şeklinde doğmuşuz hep yani hepimizin bir ekürisi vardı. Böyle olmamıza rağmen 1 numara ilk olması hasebiyle, 6 numara da son olması hasebiyle (mutlaka farklı zaman dilimiminde doğmalarının da katkısı vardır) bir farklıdır.
5 numara tek erkek diye farklı muamele görür. 2, 3, 4 (Ben) ise kendi çabasıyla var olmak zorundadır.
Baktığın zaman ayrımcılık var gibi görünüyor ama aslında anne baba acemiliği, nabza göre şerbet vermek ve ilk çocuktaki aklın son çocuğa kadar bin kez değişmesi gibi şeyler var aslında.
6 çocukları olacağını, bir zengin bir fakir hayat geçireceklerini, şehirler arası sürüneceklerini veya başta var olan ailelerinin sonra yok olacağını nereden bilebilirlerdi?
O yüzden büyüme şartlarımızın farklı olmasına hiç takılmıyorum. Şu ana bakınca da hiç ayrımcılık olmadığını görüyorum, elhamdülillah.
Sadece içe dönük-dışa dönük insan mevzusu var. Çocuk konuşunca anne de konuşuyor. Anne konuşunca ama her an çocuk konuşmuyor.