Ya bebek gazlı bi bebek, çok fazla gaz sancısı çekiyo, gaz damlası kullandım mesaj yaptım kimyon çayı içtim neler neler. Bebek yeterince zorluyo zaten, o yetmiyomuş gibi başklarının sesi de susmuyo. Bebeği kaynanamlara bırakıp hastaneye gittik, (bırakmak eşimin fikriydi, yoksa kesinlikle bırakma taraftarı değilim babasıyla arabada beklemesini tercih ederim) biberona süt sağıp bıraktım onlara huysuzlanırsa verirler diye. Neyse işte gittik geldik, kaynanam altını değiştiriyomuş, doğduğu günden beri de hep aynı şeyi söyler, altını değiştirince aranır emzir. Çocuğu aldım emziricem, benimki başladı ağlamaya, kaynanamda standart geldi başımda dikiliyo (o huyundan ayrıca nefret ediyorum, ayrıca sinirlendirip strese sokuyo beni) neymiş efendim karnı tokmuş, acıkacak vakti olmamışmış. Bana orda geldiler açıkçası. Biz yokken ağlatmamışlar, güldürmüşler falan filanmış. Zaten gecenin bilmem kaçına kadar ağlamış bangır bangır, kucağımdan bırakamamış, geceyi dinlenmek yerine daha da yorularak bitirmişim. Üstüne sanki benden daha iyi bakıyolarmış havaları da girince belli attı tepemin tası. Ulan diyorum bırskıp gidiyim eve, ne kadar tahammül edebilecekler görelim ama nereye bırakıyosun, çocuğumu da alıp öyle döndüm eve