Sana bu çocuğu verirken Allah eşinin bu durumunu bilmiyor muydu sanki? Aldırma lütfen.
Emin ol senin de, eşinin de şer gördüğü bu meselede çok büyük hayr olacak.
Tevekkül edip Rabbimin bir bildiği var diyeceksin.
Eşinin üzerine gitme, oldu ki yarın bir gün konusu açılır ona nazikçe “Bebeğimiz bizi duyuyor, şimdi sana yabancı ve korkutucu gelse de ileride onu çok seveceksin çünkü senin ve benim parçamız. Allah onu bize dünyadan koruyalım diye verdi. Annesiz büyümenin ne demek olduğunu en iyi sen biliyorsun, babasız, sevgisiz büyümeyi de o mu bilsin?” De.
Oldu bitti artık, bir yerden sonra mutlaka kabul edecektir.
Evlenirken çocuk mevzusunu da bilerek evlendi, eşiniz yetişkin bir birey. Ayrıca sizin çocuk sahibi olma hakkınızı bu şekil psikolojik bir durum yüzünden sabote edemez. Hakkı değil. Çocuk istemediğini söylemiş bile olsa bazı şeyler bizim elimizde olmaz.
Allah rahmet eylesin Doğumda annesi vefat etmiş, bir cana daha kıyamaması lazım.
Her şeyi zamana bırakın, benim eşim istemesine rağmen bir hukukum yok diyerek bebeklik döneminde çok yakın değildi. Ne zaman ki güldü etti, o zaman oğlum diye sevmeye başladı.
Yani demem o ki bu erkek milletinde isteyen bile bizim gibi benimseyemiyor hemen, sizin eşinizin bu tutumu çok doğal.