Ben çocukları çok seven bir insandım ki mesleğimde çocuklar.Evlendim eşimle çok şey yaşamak istedim sonra çocuk oldu zaten eşimle sorunlarımız vardı üstüne çocukla ilgili sorunlar geldi sonra büyüdü tam rahatladım iş hayatına da çocuğumla birlikte başlarım derken ikinci çocuk oldu eşim istedi ben daha ilerleyen zamanlarda düsunyrdm. Şimdi iki çocuk sorumluluğu evin sorumluluğu eşimle olan sorunlar iyice yıprandım yani yıprattı diye dusunuyrm çok şükür varlıklarına canları sagolsun ebet bir gün büyüyecekler ama içind e olan anın tadını cıkaramyrm ne anneligimin ne eş sevginin.Sorunlar gitgide büyüyor çok kızıyorum her gün eşime benim istediklerim hiç önemli olmamış. Şimdi boş boş geçiyor günler seneler bu canımı çok yakıyor. Böyle hisseden var mi nasil geçecek böyle seneler kızlar bir çözüm bulamiyrm ben .