Merhaba kızlar. Nerden başlayım bilmiyorum. Öyle kafam dolu öyle mutsuzum kii ne yapıyorum ne düşünüyorum anlamıyorum. Eşimle hiç mutlu değilim. Ve dün boşanmak istediğimi söyledim. Kendin gibi kizimizida mı babasiz buyuteceksin dedi. Her gün tartışma içinde büyüyeceğine babasız büyüsün. Bende babasız büyüdüm daha gucleniyorsun. Kii madem kizimizi okadar düşünüyorsun kendini niye degistirmedin hiç dedim? Sevgisi yok ilgisi yok gelip gönül almayı bilmez cilvelesmesini bilmez. Evlenmeden öncede söyledim herkes sevgi ister ama ben sevgisiz büyüdüm herkes bir istiyorsan ben bin istiyorum dedim. Tamam dedi daha fazlasını veririm dedi. Ha bu arada madem bosancaktin bebeği niye doğurdun bilmem ne gibi illaki yorum yapanlar olucaktir beni anlamayıp. Allah'a dua ettim sonuç ne olursa olsun anne olmak istiyorum Allah'ım düştüğümde evladıma bakıp ayağa kalkacam yasamak için sebebim olsun evlat kokusu içimi isitsin diye.. Anne olmak istedim yaa şimdi bosanacaz diye hata mı ettim 
Mutsuzumm yüzüme bakmayan bir eş ..
Salonda uyuyup kıza bakıyorum 12 gibi ben uyuyorum yatak odasında .2-3 gibi geliyorum mama yapıyorum kızın altını degistiryorum eşimi uyandiriyorum o yatak odasına geçiyor ben salonda uyuyorum. Yatak odam küçük beşik sığmıyor o yüzden salonda düzeni kurdum istemsizce. 2 gündür salonda uyuyor regli oluyorum her yerim ağrıyor bacaklarimda varislerim çok doğumdan sonra ayakta biraz durunca acayip ağrıyor ta ayak topuguma kadar ağrısı iniyor. 2 gündür koltukta uyudu diye bana hesap soruyor yüz eğerek niye kaldirmiosun beni diyor her yerim ağrıdı diyor bende orda uyuynca öyle oluyor onun gibi herşeyden şikayetçi olmuyorum. Tek derdim buda değil tabiki .. Kıyamadıgim için kiz durmadigi zamanlar sen ilk ye diyorum. Adam orda aç beklediğimi bile bile yavaş yavaş yer telefondan birşeyler izler. Hızlı yesene dediğimde ben hızlı yiyemem der. Ben bu kadar bencil sevgisiz dusuncesiz adam görmedim. Daha neler neler.. son olanlar bu diye söyledim. Anlat anlat bitmez derdim.. bi kaç ornek verdim. Ağlarım bana omuz olmaz gidip uyur.. babamı özledim derim ağlarim herkes birgün ölecek der. Ama annesi ağlar saatlerce teselli eder güldürmeye çalışır. Ben neyim bu evde kimim ??? Değersiz biri yemekten bulasiktan temizlikten sorumlu biri sadece.. bacaklarım agrimasina rağmen kızım eskisi kadar uyumuyor uyku saatleri azaldı gunde 2 saat uyuyor o 2 saatte kahvaltımı yapayım (daha kahvaltı yapmadım) temizlik mi yemek mi çamaşır mi utuleyim ?? Kızım uyuyunca direk evi temizliyorum ortalığı topluyorum yerimde başkası olsa belki uyur ben evimiz diye önemsiyorum.. ama kafamda sürekli şu var amann şurayı sileyim amann burayı toplayım eşim görmesin laf etmesin kadınlık yapmıyor demesin pis kadin demesin bana diyorum kendi kendime.. kendimi hiç bir zaman bu evin hanımı olarak kocamın karısı olarak görmedim. 4 yıldır yalvardım eşime Allah rızası için sevmediğim seyleri yapma beni üzme agladigimda yanımda ol birlikte gülelim birlikte herşeyin üstesinden gelelim dedim.. Hiç bir zaman elimi tutmadı bu evliliği tek başıma ben ayakta tuttum bu zamana kadar ama artık tutamıyorum. Çünkü ben devrilmeye başladım
Çok yoruldumm...
Asla şu cümleyi kurmayacamm.. Bebek herşeyi degistirir diye düşündüm ama olmadı demiycem. Kızımı deneme tahtası diye dogurmadim.. evliliğimi kurtarmak için değil..
Anne olmak için annemm desinn banaa gülsün bi kere gulsun dünyalar benim olsun diyee o benim tek mutluluğum .. ya bu deveyi gudeceksin yada bu diyardan gidiceksin .. 4 yıldır gudemedim.
Şimdi gitme vakti.. Yeni bir hayat kurma vakti.. gücümün yettiğince..
Yuvayı dişi kuş kurar derlermiş .. Yuvayı yuva yapamadım prensesim özür dilerimm..
Allah'a emanet olun canlarım ❤️