Kızlar farklı bi hesaptan yazıyorum. Ben 3 yıllık evliyim kocamı çok seviyorum bana karşı çok iyi çok düşünür beni her konuda . Kocamın 2yıllık evli iken bi kadınla konuşmalarına rastladım normal sevgili gibi değilde çok çok iyi arkadaş gibi konuşmuşlardu bunu oturdum kocama sordum tahmin ettiğin gibi bişey değil dedi çalıştığı yerde güvenlikmiş kadın yüz yüze geliyoruz mecbur konuşuyoruz vs dedi ama beni haklı gördü yapmamalıydım dedi . Özürler diledi pervane oldu etrafımda . Hrmen affedemedüm aradan zaman geçti tamam artık dediğim noktada üstüne bi daha eklendi d0n akşam tlfona bakarken aynı şekilde farklı biriyle konuşmasınu yakaldım tamam drdim artık biz olamayız bitti . Aldım karşıma bu ne dedim sustu ve ağlamaya başladı . Bi açıklamam yok dedi . Biz artık olamayız biliyomusun dedi seni bırakmam ben asla dedi mecbursun buna dedim gitmeye yöneldim sarıldı ben sensiz yapamam dedi yaşayamam dedi . Sana karşı beslediğim hisleri kimseye beslemedim ben dedi benim tek hayalim sendin ve şuan gerçeksin senden vazgeçemem dedi . Yeminler etti sözler verdi sana bi daha bunu yaşatmayacağım peygamber huzurunda vermiş gibi veriyorum bu sözü dedi . Bitti dedim bitemez dedi ailem arkamada kocamı seviyorum ama nefret bürüdü gözümü. Gitmek mi istyiorm kalmak mı bilmiyorum . Gitmek istesemde göndermez kapıma dayanır herşeyi düzeltmek ister . Bilmiyorum sabah işe gitti uzunca bi öesaj atmış senden başka hayalim yok seni çok seviyorum sensiz yapamam vs vs . Bu bizim dönüm noktamız artık farklı biriyim dedi . Aklım fikrim bende değil . Bana bir çıkış yolu gösterin ..