Hak verenlere anlam veremiyorum. Veremicem de... Ben de calisan bir anneyim, Allah askina 2 cocukla calisilsin da oyle konusulsun o zaman goreyim ben insanlari. Anne olmak kimseye kimseyi rencide etme hakki vermiyor. Hele de bir baskasinin yaninda. Birilerine mecbur olma hissi ne kadar zor bilirim, annene olan mecburiyetin elini kolunu bagliyor, ama bunu konusabilirsin onunla. Ne kadar kirildigini uzuldugunu bilmesi gerek diye dusunuyorum. Hersey evin temizligi mi? Kadinlik bu mu? Boyle bir sacmalik yok. Kendi evini daimi temiz tutabiliyor bu onun tercihidir ama bir baskasinin evine karisma hakki yok, cocugu dahi olsa. Calisan anneyi sadece calisan anne anlar. Herseye kosturma, birseye yetisememe yetememe hissi... Ben eve gelip her gun supurge acacagima her gun cocugumla vakit gecirmeyi oynamayi tercih ederim. Evi 3 gunde bi supureyim ama cocugumla her gun vakit gecireyim derdim. Su an evdeyim, henuz ise baslamadim, ama ise basladigimda temizlik benim icin ilk sirada olmayacak olamaz, ilk sirada cocuklarim gelir. Yorgun olurum evi supuremem camasiri katlayamam yetisemem bunlar insanlik halidir. Annenle konus ve durumunu anlat derim. Sonucta annendir, kusluk olmaz, ama seni incittigini de bilsin.