Merhaba kızlar
Kaynanama geldim bugün.Otururken birşeyden konu açıldı işte başladı çocukluğunu anlatmaya.Hic baba sevgisi görmedim anneme bize hep şiddet uyguluyordu babamı hiç sevmedim o yüzden dedi.Kayinvalideme bu konuda üzülüyorum ama psikolojik tedavi daha önce görmüş psikologa gitmiş herşeye aklı basan bir kadın yani hepimizi sulu dereye götürür susuz getirir.Normalde böyle şeyler yaşamış insanlar ben evladıma aynı şeyi yaşatmam diyerek sevgi dolu bir yuva verir.Ama kaynanam tam tersi kayinvalidesine kayinpederine kendi kocasina hayatı zindan etmiş.Kayinpederim bile evden hep kacarmis kavga etmemek icin.Hadi hepsini geçtim çocuklarına yapmadığı eziyet kalmamış eşim bile anlattı yani insan evladına nasıl böyle şeyler yapabilir dedim.Kendi evladına bunları yapan elbette bana acımaz.Etrafinda kimse onu sevmiyor bizden başka gidip halini hatrini soran kimse yok çünkü onu gördükleri an yolunu değiştiriyorlar.Ama böyle çocukluğunu anlatincada üzülmedim diyemem üzüldüm yaptığı kötülükler küçüklükten gelen birşey mi yoksa kötü olmayı kendi mi seçti yada yaptığı kotuluklerin farkında mı deil bilmiyorum