Bebeginin yakın zamanda büyüyeceğini ve odasından bile çıkmak istemediği zamanların geleceğini düşün. Sanırım senin eşinle sorunlarin vardı, bu senin ruh halini etkiliyor, senin ruh halin de kızını etkiliyor. Senin aynan olduğunu düşün, sen hangi duyguyu hissedersen o da sana bunu yansıtıyor. Öncelikle kendine telkinler vermekle başla. Ne sorun yasarsam yasayayim bunun sebebi, sorumlusu kızım değil de. Daha bebek o, ilerde bu günleri hatırlamayacak ama zihninin bi köşesinde şuan hissettiği duygular kayıtlı kalacak. Çok sev, çok sarıl, çok sevdiğini söyle. Bebeğin için yapabileceğin en güzel şeyler bunlar. Resimli çok güzel kitaplar al, ses tonunu değiştirerek mimiklerini ellerini kollarını kullanarak o kitapları oku kızına. Hem eğlenir hem konuşması gelişir. Benim kızım da onalti aylık. Onlar zaten çok basit şeylerden bile oyun çıkarıyorlar kendilerine. Sen sadece yanında dur, ama gerçekten yanında ol, hisset. At kafandaki düşünceleri. Evet kesinlikle kolay değil ama bunun sonucunu yaşaması gereken kişi de onyedi aylık bebek değil. Anda kalmak diye bı ifade var ya, işte olması gereken tam da bu. Eminim elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorsundur ama biraz daha gayret lütfen.