İlk 3 ay 24 saat ağladı. Sonra her şey yavaş yavaş düzeliyor. Daha çok minik annesi, doğduğunu bile yeni fark ediyor daha o. Bir de şöyle düşün, ağlamaktan başka derdini anlatma yolu yok.
Çok yorucu çok haklısın. Ama imkan oldukça kim varsa yanında emanet et, o odadan çık. Git bir dolaş, duşa gir, aç bir şarkı dinle. Sadece kendine ait 5 dk olsa vakit yarat.
Uykusuzluk zaten normal insanlar için bile depresyon tetikleyicisi, şu an senin için nasıl bir şeydir düşün. Kendini sorgulayıp iyi anne miyim diye düşünmen bile iyi anne olduğunu gösterir. Bebekler çabayı anlar her zaman. Önce kendini sev, sonra bebeğini. Önce kendine inan, sonra bebeğine. İnan geçecek hepsi.
Muhteşem görünen annelere, harika hayatlara da inanma. Evi tertemiz, bebeğine çiçek gibi bakıyor, kendi acayip bakımlı, aynen. O kadınların günü 78 saat mi, imkansız. Hepsi aldatmaca. Her şey insanlar için ve anne olmak çok zor. Ama geçecek inan geçecek. Kalbini ferahlat, kendini telkin et hep. Allah yardımcın olsun
Not: çok ağrın olduğunda da parol iç, o zaman emzirebilirsin.