Yaşamak bir evliliği yürütmek o kadar zor ki. Biktim artık yaşamaktan hayatımdan bulunduğum sıkıntının içindende. Insan doğduğundan beri hep dertli mi olur ya şanssız mi olur ya nedir benim bu çektiğim hayat bana bise vermedi 2 evlattan başka bir insan hep mi geriler hiç mi ilerlemez ya. Bazen öyle bunalıyorum öyle sıkılıyorum ki şuan bile boğazım düğüm düğüm nefes alamaz hala geliyorum. Baznde diyorum allahım al canımı ya al benim bir b.oka yaradigim yok bu hayatta. Bazende kendi canıma kıyasım geliyor. Kendimi bildim bile çok nadir yüzüm gülmüştür. Hep mutsuzum kendimi çok mutsuz hisediyorum. Es desen ilgi alaka sıfır. Evlimiyim değilmiyim hiç belli deil. Bazen diyorum keşke hiç evlenmesem bazen de keşke hiç bu yalan dünyaya gelmesem. Yaşamak istemiyorum ben iyi değilim. Bunalıma girdim artikkkkkkkkkkkkkkkkk.....