8 yıl önce öğrencilik zamanlarımda aynı şirkette çalışmıştık. Ordaki ekip her yıl ramazan ayında iftar yaparlardı. Ben 6 yıl boyunca hiç birine gidememiştim. Ekipten sürekli görüştüğüm bi arkadaşım vardı, 2 sene önceki ramazanda ısrarla gel dedi. Gittim. Eşimle birbirimizi tekrar ilk orda gördük. Arkadaşım ikimize de çok yakınmış,onlar da yakın arkadaşlarmış. İftardan sonra bi kaç arkadaş, eşim ve ortak arkadaşımız kahve içmeye gittik, diğer kızları arkadaşımız beni ise eşim eve bıraktı. Bi kaç gün sonra '' bi kahve? '' diye mesaj attı. Eşim o kadar mesafeli, o kadar efendi, o kadar kadınlardan kızlardan uzak bi adam ki ben bana öyle asıldığını felan hiç düşünmedim. Tabikii diye cevap verdim. İş çıkışı alırım dedi. Fakülteden bi çıktım kapıda :) kahve içtik saatlerce muhabbet ama çok mesafeli çok seviyeli. Müthiş keyif aldım. Bi kaç gün hiç konuşmadık, sonra '' yemek? '' şeklinde mesaj attı. Bu kez kahveler benden dedim. Akşam yemek yedik kahvemiz geldi, bi konu hatırlayıp gülüyorduk ellerimiz çarpıştı. Tuttu ve dedi ki, ben kimsenin kızının peşinde koşmadım, ben hiç sevgili yapan playboy tiplerden olmadım. Benim niyetim ciddi ben senden çok hoşlandım. Sende aynı niyetteysen bırakmam elini ama sen gezip tozmak istiyorsan benim vaktimi alma dedi. Ben daha sıkı tuttum elini. O günden 5 ay sonra sözlendik, 7 ay sonra nişanlandık ve 10 ay sonra evlendik. 11 aylık evliyiz, oğlumuzu bekliyoruz. Hala da yan yana gelince kalbimizin çarpıntısını durduramıyoruz.
Çok aşığım, şükürler olsun eşimin varlığına.