Ikimiz birbirimizi severek ve zor bir sekilde evlendik .Ben evlenmeyi hic düsünmemisken öyle guzel inandırdı ki sevgiye mutlu olacagıma.Ailemden yana cok sıkıntılar çektim dedim bu sefer mutlu olacagım...Seneler gecti hep düzelecek derken daha da kötüye gitmis meger .Ilk baslarda o cok cabaladi ben toydum hazir degildim bir türlü oturtamyrdm evliligi sonraki senelerde oturdu anca.Aramizdaki en büyük mesele şiddet .Evet yeri geldi öfkeme yenildim hakim olamadım ama onun bunu yapmasını gerektirmezdi .Aramızda çok uçurumlar vardı düzeldigimiz zamanlarda bile.Çok konustum aşar sandim ama yok .Ikimiz aynı evde ayrı ayrı acı cekiyrz en cok da benim canım yanıyor çogu kez bu asamaya geliyor ne o gidiyor ne ben sonra kaldıgımz yerden kırık yaralı devam etmeye calısyrz hicbir sey eskisi gibi olmadan .Bilmiyorum ne nefret edebiliyrm ne soguyabiliyrm şu an da .Yazik ettik onca senelere cocuklara .Ne bitiyor ne düzgünce devam ediyor.Ne yapacagımı şaşırdm ben artık bu nasıl bir imtihanmiş ...Ailenden uzaklasiyorsn cıkıyrsn gidiyorsun da hayatını paylasacgm dedigin kurdugun hayattan gidememk ne zormus .