Kizlar sin 2 senedir yani kaynanamin yanına tasindigimizdan beri huzurumuz yok farklı yere de tasinamiyoruz maddi açıdan.Ama son 4 5 aydır daha kötüyüz resmen boşanmak bile istedim şuan direniyorum çünkü evliligimizi cok çabuk bitirmek istemiyorum en azından oğlum icin(2 yasinda).Cinsel birliktelik yok ki zaten ben o kadar düşkün bi insan değilim ama cinsellik karı kocayı birbirine bağlayan bir etken olarak görüyorum.Isten geldiği zaman benimle çocuğumla zaman geçirmiyor ya yatıyor ya telefon ya da dışarıya çıkıyor kendi kafasına göre kafamı dinlemeye ihtiyacım var diyo.Ama şunu düşünmüyor ben 2 senedir hiçbir arkadaşımla bulusmadim çocuğumu bi anda başkasına bırakıp disari çıkamıyorum sürekli evdeyim hiç bizimle vakit geçirmiyor sürekli annesiyle muhabbet ediyor onu düşünüyor psikolojisini düşünüyor ama demiyor ki hadi bugün kafamız dağılsın çıkalım dışarıya demiyor.bana hiçbir şey anlatmıyor gece yarısı annesiyle biniyor arabaya dukkanimiza gidiyorlar saatlerce gelmiyorlar.yani artık usandım bir laf desem çok farklı yerlere çekiyor sabrediyorum sürekli çocuğum için ama artık dayanamıyorum artık aglayamiyorum bile sinirimden öfkeden gülüyorum.Kusurq bakmayın biraz içimi dökmek istedim çevremde anlatacağım pek arkadaşım yok.jemen boşa diyorlar ama bekara boşamak kolay aslinda