Evlilik beni ölmeden mezara sokan bir olay oldu. Kaçarak evlendim. Asla ailesine asilik yapan bir kız değildim nasıl olduda kaçarak evlendim bilmiyorum . Çok hassas biriyim, nasıl bunca sıkıntıyı göze alabildim. Her gece boğazıma yapışan suçluluk duygusuyla uykularından defalarca kez uyanıyorum inim inim inliyordu uykumda . Sabahları daha kötü tabi, uykum beni dinlendirmis olmuyor aksine berbat bir sıkıntı yüküyle uyanıyorum. Bu arada hamile kaldım beklenmedik oldu şimdide hazır olmadan neden hamile kaldım diye kendimi yiyip bitiriyorum annelik kapasitesine sahip miyim bilmiyorum çok korkuyorum. Suçluluk, pişmanlık, korku duyguları o kadar yoğun ki evde yalnız kaldigimda kendimi asacak ip ararken buluyorum aklım başıma gelene kadar tek başıma yorgun düşüp istifra edene kadar bağıra cagira ağlıyorum. 12+1 haftalık hamileyim bir yandan bebeğimi etkiledigim için çok üzülüyorum ama engel olamıyorum bu duygulardan ne yapsam kurtulamiyorum sonumu göremiyorum. Eşim beni büyük hayal kırıklığına uğrattı başlarda ama bir süredir çok iyi bir sorunumuz yok benim halimi gorunce içinin parçalandığını söylüyor o yüzden hiç bir konuda üstüme gelmiyor artık beni kendi halime bıraktı diyebilirim. Nasıl düzelecek benim ruh halim ne yapmalıyım kızlar lütfen yardım edin