En sevmediğim şey ,komşularla problemim olmasi sanırım.sanki aynı apartmanda yaşayınca aynı evi paylasiyormusum gibi hissediyorum.olqbildigince tolerans gösteriyorum.Benimde bebeğim var gece ağladığı durmadigi oluyor bebektir.biri gelip bebek ağlıyor rahatsız oluyorum dese çok üzülürüm .kapı karşı komşum var iyi insanlarda.gelip gitmem yok ama selamlasir kapıda sohbet ederiz .ki zaten hiç bir zaman çocukların sesine laf etmedim yoksa sanırım her gece duyuyorum bebeğin ağlamasını.sanirim 3.5 yaşında filan olmalı bebekleri.asla lafım yok fakat her sabah birşey yaşıyoruz .bebek annesinin peşine apartmana cikiyor kapılarının önünde dakikalarca avaz avaz ağlıyor.apartman inliyor.bakan kişi de içeri almıyor çocuğu aglamasinin orada bitmesini bekliyor.ev ahalisi olarak zipliyoruz .oğlum 2.5 yaşında aylardır düzeni şaştı gece 1.30 u geçiyor yatması direniyor uykuya.1.30 da yattigimiz için sabah 7 de sese fırlayip kalkıyor agliyarak.asla çocuğu aglatmayin diyecek halim yok ağzını bantlayacak değiller ya ama en azından ağlarken apartmandan eve soksunlar bu derece ses olmaz bu şekilde diye düşünüyorum.mesaj mi atsam bayana güzel dille kapıyı tıklatıp mi söylesem.bebektir asla ağlamasına lafım yok bebeğin ağlama saati olmaz ama çocuğa da yazık apartmanda avaz avaz boğazı patlayan kadar anne diye bağırıp ağlıyor.