Buna benzer birsey yaşadım. İlk sevdiğim insanla evlilik aşamasından döndük ona son sözüm sana hakkımı asla helal etmeyeceğim benim ahımı aldın demk oldu. Aradan yıllar geçti ikimizde evlendik onun çocuğu olmuş falan filan hiç haberim yok. Bir sabah mesaj geldi beni ara. Numarasini biliyorum degistirmemis. Tabiki aramadim ama içim içimi yedi durdu bütün gün. Ertesi sabah tekrar aynı mesaj ve bu tam 1 hafta sürdü. En sonunda aradı Esma zor günler geçiriyorum ruyalarima giriyorsun. Yalvaririm hakkını helal et başka birşey istemiyorum dedi etmiyorum dedim kapattım. O kadar uzun süre mesaj attı ki belki 2 belki 3 ay.
Hiç bir şekilde cevap vermedim ama hep de merak ettim acaba ne derdi var da yıllar sonra böyle yapıyor diye. 1 hafta sonra kardeşi aradı.
Esma abla abimi kaybettik dedi. Dünya başıma yıkıldı vicdan azabı çektim. Eşimi seviyorum ama oda ilkdi ilk heyecandı ne bileyim çok zor geldi onun ölümü bana. Hala andık ca yüreğime taş oturur resmen.
En çok üzüldügüm de bebeği 3 aylık kalmış arkasında.
Senin bu yazdığın bana bu acı animi hatırlattı.
Eşim biliyordu eskiden başka birisi olduğunu. O gün işten gelince sen neden agladin var birşey sende dedi.yok deidm ama çok usteledi bende anlattım bugün haberini aldim kardeşi aradı dedim. Sarıldı bana ağla içini dok içinde kalmasın yıllarca yüreğin acir dedi. Saatlerce eşimin koynunda ağladım. Rabbim ayağına taş deydirmesin çok merhametli bir kocam var.
Cok dusundum kendimle cok yuzlestim 4 yil gecti Irzima geçmedi beni ortada bırakmadı neydi diyorum hakkını helal etmeyecek kadar kinlenme sebebin inanin bulamıyorum. Cahillik işte 17- 18li yaşlar ne evliliği :)
Bu arada ömrümün son günü olsaydı onun mezarına ziyarete gitmek isterdim...
