7-8 senelik bir arkadaşım var bu zamana kadar birbirimize yanlışımız olmadı, küsmedik her zaman iyiydik. Onun Bi yakın arkadaşı daha vardı benim de arkadaşım ama o kadar yakın değilim. Benim arkadaşımın adı Ayşe olsun. Ayşe bana hep diğerini kötülerdi, ona kırıldığını, onun kendisini umursamadığını anlatırdı. Ama yine de yakınlardı.. Ben evliyim onlar bekar. Bir tane kızım var. Ben her dışarı çıkmaya ayşeyi çağırırım. Evlerimiz çok yakın. Bi sokak var. Ya da evime davet ederim. Yaklaşık 3 senedir evliyim bir kez olsun gel demedi. Ben çağırdım o da gelmedi hep bir bahane buldu. Daha 2-3 hafta önce ayşeyi çağırdım. Dışarı çıkma havamda değilim dedi yarındahası gün diğer arkadaşıyla buluştu lafını yaptım ve bana denk geldi planlı değildi dedi. Ama bu Bi kaç kez tekrarlandı. Bir de bana dedi ki farkındayım her zaman çağırıyorsun gelemiyorum denk gelmiyor falan dedi. Olabilir ama o da dışarı çıkarken beni de çağırabilir. Telefonda her şeyimi konuşuyoruz yüzyüze gelince ne oluyor? Bu pazar kızımı parka götürdüm havalar da çok güzeldi onu da çağırdım. Zaten yakınız gel laflayalım dedim. Bir sürü yalan sıraladı. Sıcağı falan da bahane ediyor. Dün aşırı sıcak vardı ama ona rağmen iki arkadaşıyla buluşmuş gezmiş tozmuş. Ben ona mesaj atmıştım bakmamıştı işi vardır dedim. İnstagrama girdim Bi kaç saat sonra arkadaşlarıyla fotoğraf atmış. Benim mesaja akşama yakın canım cevap verdi hala bakmadım mesaja. Kiminize bunlar çocukca gelebilir ama benim tek dostum oydu ve sanırım onu kaybediyorum. Sizden akıl istiyorum ben mi yanlış düşünüyorum ben mi abartıyorum