Instagramdan biriyle tanışmıştık kızlar bir süre konuştuk sonra ani bir kararla buluşalım dedik. Çünkü sohbet harika ilerliyordu ruh ikizi gibiydik adeta. Ama kendisi arada sırada telefonda konuşurken özellikle seçici bir insan olduğunu o yüzden ciddi ilişkisi olmadığını filan söylüyordu. Ama ben de evlenilecek bir insan olduğumu düşündüğüm için bana karşı seçici olmaz diye düşünüyordum. O kadar bana güzel ve ilgili yaklaştı ki anlatamam. Tayin yerine bile benimle başlayacaktı sözde. Çok umut verdi, doğru insanmış gibi, hep duasını ettiğim kişi karşıma çıktı sanmıştım. Taa ki bugün buluşana kadar. Galiba boyumdan dolayı istemedi benim boyum 152 kızlar kendisi 180di ve yürürken şakasına ay bu kız da ne kadar kısaymış diyorsundur içinden dedim e yaani demesin mi :') anladım zaten. Sonra tabi benim özgüven kırıldı hal ve hareketlerim çekingenleşti sonra arkadaşça oturup sohbet edip sonra çıktık kendi de görseniz ahım şahım yakışıklı değil asla. En son ayrılırken elimi uzatıp hoşçakal dedim o da elimi sıkıp kararım olumsuz hakkını helal et demesin mi. Konuşup tanıdığım o harika insan buluşmada adeta yok oldu. Kafamdan aşağı kaynar sular döküldü. Hayatımda ilk defa reddedildim böyle bu şekilde ondan mıdır nedir hâlâ kendime gelemiyorum kızlar. Evet ufak tefek biriyim ama yüzüm gerçekten çok güzeldir hatta buluşmaya giderken otobüste bir teyze ne kadar güzel ve narin tatlısın keşke oğlumun da senin gibi bir eşi olsaydı dedi. Ama bu kişinin yaptığı gerçekten beni derinden kırdı. Ağlayasım var ağlayamıyorum da boğazımda içimde koca bir düğüm var. Konuştuğum inandığım birinin beni reddedip beğenmemesine bu ilişki ve konuşmanın bitmesine değil üzülmem asla kızlar. Şuan hissettiğim berbat his, kalbime yumruk yemiş gibi hissediyorum. Sizin tesellilerinize ihtiyacım var galiba.