Dayımın eşi en ufak bir şeyden büyük olay çıkarıyor dün onlara yatılı misafirliğe geldim ondan önce annemle kavga etmiş bende annemin tarafını tuttum onda tüm suratını astı oturdu sabah kalktım annem yoktu evde uyandım ne bir günaydın dedi ne birşey salonda oturuyor tüm gün telefona bakıyor sabah kahvaltı yapmayı pek sevmiyorum o yüzden öğlene yakın biskuvi vardı masada ondan aldım yedim salona girdi tert ters baktı elini çarparak biskuvinin aldı gitti bende dedim ne var ne bakıyorsun bağırdı çağırdı annem geldikten sonra da diyor ki senin kızının yüzüne bakmayacam bana neden suratıma bakıyorsun dedim bende herşeyi anlattım o da o biskuvi benim dedi resmen kin kustu bende duygusalım ağlamamam gereken yerde bile ağlıyorum dayım da ordaydı annemde ordaydı biri ona birşey söylemedi ağlamam öz annemin bile umrunda olmadı hatta sonra odaya dayın hasta utanmıyormusun kavga çıkarmaya dedi bununda suçlusu ben oldum
O kadın annemi ezende annem susup duruyor ben onu koruyorum ama o kadın bana ağzına geleni dediğinde annem birşey demiyor tek derdi kardeşi bir defa bile olsun yanımda durmadı çocuk gibi şikayet etmiyorum gerçekten herşeyi anlamaya geldiğim yaştan beri bu böyle hatta diyor ki sen ondan büyüksün sen özür dile ben ona ne dedim ya herşeyi yapan o özür dileyen ben