Bu son post olsun valla sinirim tepeme çıktı. Buraya yazmak istedim. Burda da yazdım zaten kardeşimin durumunu. En son 2 gün önce akşam annemi arayıp olmaz dedim, tatlı dille söyledim. Tekrar Aynı şeyleri söylemeye gerek yok önceki postta var zaten. Neyse bugün annemi aradım, naptınız yurda gidiyor demi dedim. Bilmiyorum ki yaa bizden de yarına kadar haber bekliyorlar napcaz dedi. Anne bırak gitsin daha rahat eder dedim. Neymiş de bi kız varmış onu şimdiden aramış gelirsin boş ver ablanı demiş dışarı çıkarız gezeriz demiş kardeşim de ben nasıl kalayım yurtta ders çalışamam arkadaş ortamı olur demiş. Ben de öyle bir dünya yok anne giriş çıkış saatleri var etüt yapıyorlar gözetim altında oluyorlar hatta daha iyi çalışır başında öğretmen olur dedim. Burda hiç çalışamaz iki çocuk hatta biri yenidoğan, benim evim küçük dedim. Kardeşim de yok ablamda daha iyi çalışırım en azından İnternet var bilmediğime bakarım demiş. Bilmediği tiktok izlemek video çekmek. Asla zannetmiyorum çalışacağını. Ben hâlâ olmaz diyorum annem diretiyor. Ben yiyeceğini de bırakırım, ona yer ayarlarız sende dedi. Ben ona yemek seçiyor falan demiştim. Yiyeceğini bırakmana gerek yok anne burda yemek yeniyor onun istediği şekilde olmuyır o kadar ısrar ediyorsan boş odaya koyarım orda takılır yiyeceğini de kendi yapar gider gelir bana da bulaşmaz yabancı değil işini de yapar besbelli dedim. Doğru yabancı değil Aynı b*ktansınız dedi. Ay Allahımm annem olmasa hakkı olmasa yeminle lafı çakar kapatırım telefonu. Annem bana senin doğumunda kızını biz bakarız sende bizimkini bakarsın dedi, ben de gerek yok herkes kendininkine baksın, size mi sordum yaparken dedim (bu cümleyi ablam bana kurmuştu laf sokmuştu da) o da öyle olmaz falan filan uzattı konuyu. Bn olmaz dedikçe diretti. En son tamam sende kalır sabah gider akşam gelir sana zararı olmaz dedi. Ay nedir bu ya kafayı sıyırmış bunalr