Kızım doğduğunda oğlum 2 yaşına gireli 20 gün falan olmuştu. Biz en başından beri babasıyla beraber oğlumuzu alıştırmaya başlamıştık. Beraber dua ediyorduk karnıma doğru. Anlatıyoduk kardeşi olucağını. Doğumdan sonra hastaneye getirdiler oğlumu. Normalde çikolata vermezdik o zamanlar, ama sevinsin diye kardeşin sana gelirken çikolata getirmiş dedik kızımın beşiğine koyduk çikolatayı. Annemde kardeşim doğduğunda bana öyle yapmış :) daha sonrasında oğlumun üstünden hiç ilgiyi azaltmadan ve hatta dahada fazlalaştırarak kardeşine alışması için yardımcı olduk. Sevdirdik kucağına verdik istediği zaman dokundu istediği zaman öptü altını değişirken bezini getirmesini istedim büyüyünce beraber ekmek almaya gidiceksiniz sen kardeşine sahip çıkıcaksın diye herşeyi anlattık. Ufak anlamaz demeyin çocuklar herşeyi anlıyor. Oğlum herşeyin farkındaydı ama kızım daha bebekti o yüzden ilginin fazlası hep oğlumda oldu. Onu emzirmek için aldığım zaman yanıma her zaman oğlumuda çağırdım beraber oturduk sohbet ettik kızım emerken sende böyleydin dedim sende emerken uyuyakalıyodun dedim sürekli konuştum şükür kıskançlık hiç olmadı şimdi oğlum 6 yaşına girdi kızımda 4 yaşına giricek. Büyüdükçe tabi ki didişmeler başladı ufak tefek atışmalar kavgalar başladı ama herşeye şükür iyi ki varlar. El ele tutuşup ekmek almaya beraber gidiyorlar arkalarından ben gidiyorum :)