Ben şuan 27 yaşında iki çocuğu olan bı anneyim evlendikten sonra Ankara'da yaşamaya başladım yani 9 yıl oldu memlekentimden ayrilali Ankara'ya gelin geldim ailem herkesim Elazığ da konuya şöyle başlıyorum
Yıllar önce ben ilkokul 7 .sınıftayken hırsızlık yaptım
Bizim akrabanin kızıydı durumlarında iyiydi ve ben onun parasını caliyordum çantasından evim uzaktı okula annem beslenme koymazdi öğle arası 1 saat molamiz vardı ve ben koşa koşa eve gider yemek yer koşa koşa okula gelirdim çoğu zamn geç kalırdım hep azar isitirdim o kızında babası yoktu okulda zengin ve fakir ayrımı yapılırdı arkadaşlar arasında ve ben eve gidip yemek yediğim için fakir saniyorlardi beni tenesuflerde hep kantine gider bisiler alırlardı ben yaşlarındayken mecburen benle paylasirladi ben alamazdim sonra dislandim sürekli öğle aralarında çok güzel tost lahmacun kokuları gelirdi burnuma çocuğum ne bilim çok güzel kokardı burnuma o zamnin devrinde lahmacun 50 krs tu ve o kız okula 1 buçuk lira getirirdi ben 1 hafta boyunca 50 krs calardim sonra çok pişman oldum dedimki onun babası yok sadece abisi var evi kim gecindiriyor ben ne yapıyorum diye bıraktım hırsızlığı şimdi yerde bir elma dahi görsem almıyorum ya haramsa diye tövbe ettim çünkü ama bir türlü unutamıyorum bazen diyorumki gidip söylesem bana kizarmi beni herkese soylermi herkes bana hırsız gözüyle bakarmi çok korkuyorum ama bir türlü unutamıyorum helallik istesem beni anlarmi o zamnin çocukluğunu cahilligimi diye yemin ederim o kadar çok utaniyormki şuan yazarken bile agliyorm nasıl yaptım diye ama işte bilmiyordum
Dedemin bir lafı vardı rahmetli ben hiç duymadım dedemden de annem söyledi annem bize hep harçlık verirdi ananem kızarmış verince deme niye para veriyorsun diye. Dedem gizli gizli verirmiş kızmasın diye. Çocuğa para vermezsen hırsız olur dermiş.
1,486,291 soru
24,299,270 cevap
343,957 kullanıcı
Lütfen şikayet nedeninizi seçin:
Yüklemek için tıklayın