Bir kızım 1.5 diğeri iki aylık bebeğimle bu sürece girdim ve halada çıkamadım. Eşim, eşimin ailesi çok sorunlu insanlardı eşimin ahlakı çok değişikti ona göre kadınlar çile çekerek birşeylerin sahibi olurdu yani ne kadar ekmek o kadar köfte hesabı... Bide herşeyin içinde olan abisi ve annesi.. İnanılmaz derecede kücük görme sâhipsiz hissetirme hizmetçi gözüyle bakma benim oğlum benim oğlum diyen kaynanaaa velhasılı benim hayat çileden başka birşey yoktu.. Boşanma davası açtım 2.5 yıl oldu hala devam ediyor evet aslaa kolay değil asla kolay da olmayacak ama sana yemin ederim ensemde baskı hissetmiyorum sürekli hor gören birileri yok ilk zamanlar maddi konuda çok zordu oda kendi hatam evden çıkarken ziynetlerimi almadan cıktım ilk bir yıl ailemle yaşadım ağlamadan uyumadığım bir gece yoktu sürekli sinir krizine giriyordum sonra Rabbim öyle yardım ediyor ki şimdi herşey mükemmel değil ama sessiz ve sakin bir hayatımız var dırdır eden şikayet eden kimse yok.. Benim eşim ilk zamanlar çocuklar için çok baskı kurdu işte elinizden alacam vs diye.. Anca babayı alır o :D çocukları ilk bir yıl hep götürdü ama 1.5 yıldır gelen giden arayan soran yok bende şükrediyorum elhamdülillah her hafta alsa çocuklar için çok zor olurdu belki ama görmedikleri için baba kim, ne çok bilmiyorlar ama ben mesela bi kalabalığa girince içim çok ağrıyor herkes babasıyla benim kızlar dedesine gider tabiki kolay değil ama onunla olsalardı çocuklar asker gibi yetişirdi bazen olmaması daha sağlıklı mesela ben geçen bankada eşimle karşılaştm kızlar bebek arabasındaydı bak 1.5 yıldır cocukları görmüyor yanımızdan yabancı gibi geçip gitti o zaman daha çok sükrediyrsn bu adamdan baba olmazmış zaten diyorsun yani diyeceğim çocuktan önce kendi psikolojin cünkü sen buna hazırsan emin ol çocukta biir süre sonra alışıyor adım atacaksan kendin için at