Onun bazı şeyleri yapmasına dayanamıyorum. Misal, eşimle dışarı çıktık ve o bir kadına baktı. O zaman kıyametleri koparıyorum. “Sen niye baktın?” diyorum, kızıp bağırıyorum. Eşim bazen baktığını kabul ediyor.
“Evet baktım bunda ne var ki? Kötü bişey mi yaptım” diyor. Ben o an aşırı kıskançlık ve öfke sebebiyle onun dediklerini hiç duymuyorum.Aynı şeyi televizyon izlerken de hissediyorum. Onun güzel bir kadına daha farklı bir gözle baktığını düşünüyorum. Farklı baktığını görüyorum. Sıradan bir kadına aynı şekilde bakmıyor. Televizyondaki güzel kadınlara bakması nedeniyle de tartışıyoruz ve ben yine onu suçluyorum, hakaret ediyorum. O beni suçsuzluğuna inandırmaya çalışıyor ama her zamanki gibi başarısız oluyor. Benim o sırada öfkem tavan yapıyor ve onu hiç duymuyorum.Sorun bende biliyorum çünkü beni çok sevdiğini her zaman söylüyor ama ben herşeyden şüphelenniyorum bana baktığı gibi kimseye bakmasın gülmesin istiyorum ve bu durum yuuzunden her gun tartışıyoruz benden soğuyacak diye de korkuyorum ben bu kıskançlıktan nasıl kurtulabilirim ya psikolojik destek bile alma yi düşünüyorum ama bebeğim küçük bırakamıyorum :((((