Anlattıklarını bütün anneler yaşıyor ama herkes bu kadar isyan etmiyo. Eşi asker olup yanında olmayan var, yurtdışında çalışan var, eşi vefat eden var neler neler... Tamam eşin anlayışsızmış, orası net. Ama sen de tamamen haklısın diyemem. Buraya böyle öfkeli cümleler kurduysan evde kim bilir ne cümleler kuruyorsun. Kaldı ki böyle şeyler aklından bile geçmemeli. Yok yaptığım güne lanet olsun, yok öldüreni boğanı haklı bulmalar, yok yemek yiyemiyorum uyuyamıyorum falan şikayetler..
Böyle söylüyorum diye anlamıyorum sanma. Benim iki tane küçük çocuğum var. 2 senedir geceleri sağlam uykum yok. Güne 6da başlarım bir tempo ki görme. Biri uyur biri kalkar o uyur ötrki kalkar, yedir içir uyut yıka, alt değiştir. Bunlar defalarca oluyo. Bi saatlik dışarı çıkacak olsak iki bebek hazırla, çantalarını hazırla, gelince yıka yedir uyut. Bunlara artı ev işi, yemek, eş vs. Bu tempoda ben her gün şükrederim Rabbim bana bu nimetlerini tattırdı diye. Yüzleri bi gülsün dünyalar benim olur. Kurban olurum onları bana verene.
Yani evladını ayak bağı olarak görmekten vazgeç bi kere... Eşine kızıyorsan kız bu onla senin aranda. Yavruna sevgi şefkat göster bol bol. Bu günler geçecek o çocuk büyüyecek, rahatça yemek yiyip uyuyacaksın. Pişman olursun bu ettiğin laflara.